Source / bron

als een tere vlinder
daal je neer in deze kleine samenleving
balancerend,
op de horizon van mogelijkheden

vormgevend
door te gaan
sensitieve vlinder in je baan

Je socialiteit rolt zich door eindeloze gangen,
en voert telkens
tot het licht van evenwicht

In je vlinder
– echter –
heerst de balans
de bron van het bestaan.

M.T.

Source

like a delicate butterfly
you come down in this small society
balancing,
on the horizon of possibilities

designing
by going on
sensitive Butterfly in your course

your sociality unrolls through endless corridors,
and loads every time
to the light of balance

in your Butterfly
-however-
rules the balance
the source of the existence.

M.T.

Dat moment.

dacht even terug aan dat moment
waarop je de wereld omarmde met liefde
veel te veel eigenlijk
In een niet te stuiten onbarmhartigheid
dacht even terug aan dat moment
van intens verdriet,
van onmacht en vernedering
hunkerend in een krot van plastic en blik
met helemaal niks!
zelfs geen water!
verwarde ziel
in tomeloos verzet

dacht even terug aan dat moment
Vogeltjes kruipen uit hun ei
Visjes worden geboren
het tij bepaalt het leven
maar nooit voor lang
te sterven in oneindigheid

dacht even terug aan dat moment
waarop ik roerloos tussen je dijen lag
en je vocht tot me nam
we werden een voor een klein
maar teder moment
stil hang je in mijn hart.
ik dacht even terug
in eindeloos verlangen
maar nu zijn we!

MT.18

 

Leven

ik trok m’n stoute schoenen aan
dat klemde verschrikkelijk
benam me de adem en het denken
viel voorover op mijn gezicht
om me het perspectief te ontnemen.

Roerloos lag ik daar in het stof van leven
even dacht ik: het doet er toch niet toe!
maar herpakte mezelf en stond op
om lucht in te zuigen, aderen te doorstromen
ha, dat voelde goed!

Zo loste ik alles op
geen mens meer met problemen
alleen mijn ziel had nog een wond
kleurloos verdriet druppelde
over de rimpels van het leven.

MT18

Niks

Ik weet gelukkig nooit iets
dat stemt me tevreden
altijd alles te weten, oordelen hebben,
meningen, feiten negerend
onwetend van de werkelijkheid

het maakt mij niks uit
ik weet gelukkig nooit niks
zeldzaam dom en verlangend onnozel
droom ik me door de wereld
vol van vanzelfsprekendheden

tuur ik in de verte
om te zien of ik het begrijp
gelukkig niet, alles is mateloos kwetsbaar
fragiel tot op iedere vezel
gelukkig weet ik het niet
anders zou ik zijn.

———————————————————————–

Naakte waarheid

Vandaag trof ik mijzelf aan…
naakt! als weerspiegeling
van de werkelijkheid

Trillend van opwinding
draaide ik de waarheid om
In een eindeloze poging
om te begrijpen wat het voorstelde

was de naaktheid zo confronterend
zo ontdaan tot op het bot
Godzijdank bestond ik al wat langer
Anders zou ik mezelf ontzien.
Naakte waarheid.

—————————————————————————-

Rood

Teneinde raad klom ik maar in de pen,
een groene
-dat was best nog lastig-
driekwart boven kwam ik een obstakel tegen…
een barrière die me het zicht
en doorgang ontnam!
teleurgesteld gleed ik omlaag,
naar de realiteit van vandaag

De pen zelf
bleef staan als een helder baken
in de puinhoop van leven.
Teneinde raad besloot ik maar te gaan schilderen
overdekken van alles,
met dikke klodders verf

Vooral rood
(en als dat op is: wit!)
Om niet te hoeven huilen
en meedogenloze kussen te drukken
op ieders voorhoofd
met geen pen te beschrijven,
zoveel leed.

————————————————————————————

Red

Desperate I climbed just in the pen,
a green one
-that was pretty hard-
three-fourths above I came across an obstacle

a barrier that deprived me the sight and passage!
disappointed I glide down,
to the reality of the present-day

The pen itself
remained standing as a bright beacon
in the mess of life.
Desperate I decided to start painting
cover-up of all,
with thick clots of paint

Especially red
(and if it is done: white!)
Not to have to cry
and relentless kisses pressing
on everyone’s forehead
unfathomable,
so much broken heartedness

–————————————————————

Licht

Er viel een licht naar beneden
Geen gewoon licht,
maar een verpletterend licht
en het viel dwars door mijn hoofd

Alle gedachtes (zo ik die al had) versplinterden bij zoveel helderheid
Een oneindige stroom van gevoelens van onbegrip,
on-verlangen en on-geloof
Alles zat in de knoop
en verschoof mijn waarneming

In een poging alles weer te ordenen
viel ik zelf ook!
Door de mand, van alle hebberigheid
Het is zó licht……
Zo was het nog nooit!

———————————————————————————-

Geloof mij (niet)

zou willen spelen
met de woorden
die onbegrepen
in mijn hoofd blijven hangen

als zinloos verlangen
te worden begrepen
zet mezelf op mijn kant
en rol om
net als de carrousel van leven

gedreven als nooit te voren
ren ik, als een idioot, rond
probeer te vangen,
te achterhalen
wat begrepen kan worden

zou ik echt en onecht
onderscheiden,
of ren ik rond
in gestaag verlangen
zodat mijn begrip
oneindig blijft

—————————————————————

Believe me (not)

would like to play
with the words
that misunderstood
stuck in my head

If pointless desire
to be understood
put myself on my side
and overturn
just like the carousel of life

driven like never before
I run, around, like an idiot
try to capture,
to figure out
what can be understood

would I distinguish real and unreal
or do I run around
in steadily desire
so that my understanding
stay’s infinite

mt17

—————————————————————-

 

All images and text on this site are COPYRIGHT of (c) Max Timmerman and may not be repoduced without express written permission from the artist. To request permission, send a e-mail to m.timmerman1950@telfort.nl and include an message or request and address for reply.